Voorganger: Wim Rigters
Lezingen:Sefanja, 3, 14-18 – Filippenzen 4, 4-7 – Lucas3, 7-18
Thema: Solidaridad solidair zijn...!

Ik weet niet hoe het u vergaan is bij het aanhoren van de Schriftteksten, de Bijbellezingen op deze zondag, maar bij mij komt steeds – in de voorbereiding en vandaag – het beeld voor ogen van de spagaat; u kent die figuur wel, die dansers zowel in het klassieke ballet als in de moderne dansstijlen maken, en de Mariekes met Carnaval - , als ik het zie, denk ik altijd: oef!! – alsof ik het zelf voel.

Zoiets heb ik vandaag bij de lezingen: aan de ene kant dat gejubel en gejuich: wees blij! verheug u! – en aan de andere kant die stem van die roepende in de woestijn: ‘Adderengebroed! wie heeft u voorgespiegeld dat u de komende toorn kunt ontlopen?’ Het lijkt wel een weerspiegeling van alles wat er in deze tijd in de maatschappij waarin wij leven, in ons land en in de wereld gebeurt: aan de ene kant de komende feestdagen, aan de andere kant de oorlogen die plaats vinden en de dreiging ervan wereldwijd en alle ellende die ze teweegbrengen.

Er zijn in ons land drie grote partijen die de letter V in hun naam hebben: de VVV, vereniging voor vreemdelingenverkeer: die streeft ernaar zoveel mogelijk vreemdelingen naar ons land te halen, ze zelfs aan onderdak wil  helpen, als ze ons maar zoveel mogelijk geld in het laatje brengen en daarna ook weer allemaal teruggaan naar het land van herkomst. Bij de andere twee staan de V’s voor ‘vrijheid’; dat is hun hoogste streven; maar in de maanden tot nu toe dat zij de regie in handen hebben, lijkt hun streven geheel gefocust te zijn op het sluiten van alle grenzen voor de vreemdelingen die juist wanhopig op zoek zijn naar een beetje van die vrijheid: verlossing van oorlog, vervolging, armoede. En dat terwijl het eigen volk smacht naar bevrijding van de torenhoge schuldenlast, de bevrijding van de voortdurende angst en onzekerheid om aardbevingen en de gevolgen ervan; en de jeugd, de kinderen dringend moeten worden behoed voor en bevrijd van de criminele invloed van de sigarettenmultinationals, die uit alle macht probeert juist hen verslaafd te maken aan hun ziekmakende producten.

Oh ja! Geen politiek in de kerk, en het is ook zo gemakkelijk  om te zeggen wat “ZE” zouden moeten doen.

Maar misschien is er daarom vandaag ook die evangelielezing: die stem van een roepende in de woestijn, die gehoord moet worden. En die vraag van zijn toehoorders:  ‘Wat moeten wij dan doen?’ . . .

Wat moeten wij dan doen??

Ik hoef zijn uitgebreid antwoord niet te herhalen; kort samengevat komen ze hierop neer: wees solidair met ieder die het minder heeft dan jij.

En dat is vandaag mijn spagaat: de politieke chaos in onze maatschappij, en de ondubbelzinnige oproep van Johannes. Ik zou graag jubelen en juichen en blij zijn, maar vaak dreigt boosheid en het gevoel van machteloosheid te overheersen . . . en ik smacht naar bevrijding daaruit.

En dan is er soms ineens een andere realiteit die me dan helpt.

Ik was bijna te laat voor de kerstpakketten-aktie; er waren nog maar 2 lege dozen. Er wordt wel degelijk gedeeld!

Of vorige zondag, bij Buitenhof op TV dat indrukwekkend interview met Michelle van Tongerloo, huisarts in Rotterdam Zuid en straatarts in de Pauluskerk:  zo maar wat grepen eruit: ‘De huidige zorg draait om professionele afstand, maar goede zorg vraagt om professionele nabijheid’, en ‘we hebben zorgen voor elkaar veel te moeilijk gemaakt. Terwijl het zo eenvoudig kan zijn.’

Of al die hulpverleners en helpers vorig weekend in Den Haag, of in het nu al bijna vergeten Gaza . . .

Misschien allemaal geen heiligen, maar wel echte helers, zoals Jezus destijds.

Natuurlijk gaat het over Hem, als wij bij herhaling zingen: ‘Laat komen, Hij die komen zal,  verlangend zien wij naar Hem uit’, en straks ook weer bij herhaling:  ‘Nu zijt wellekome!’. . . . maar gaat het ook niet over onszelf en onze medemensen?

Zoals in dat andere lied, dat het koor zong:

Woord dat ruimte schept, toekomst wijd licht land

waar gerechtigheid als rivieren stroomt,

waar een wijnstok bloeit tegen klippen op,

even is het waar, en dan is het weg.

Toon mij niet vergeefs, wat mijn ziel verlangt,

geef dat ik volhard.

Voorganger: Jan van der Wal
Lezingen: Daniel 7,13-14 en Johannes 18, 33-37
Thema: Getuigen van de waarheid

Vandaag viert de Kerk het feest van Christus Koning. Dit feest is honderd jaar geleden door Paus Pius XI ingesteld om Jezus als koning van alle volkeren te eren. Jezus wordt  in de Bijbel als koning aangeduid: soms om te vereren zoals op zijn intocht op een ezel in Jeruzalem; soms om Hem te bespotten tijdens zijn geseling en op zijn kruisweg.

Er zijn ook andere titels die Jezus passen en die in Bijbelse tijd steeds meer gelijkenis met elkaar hebben gekregen: de koning van Israël groeide uit tot profeet en herder als hij zijn volk wijs en rechtvaardig bestuurde, zoals een herder zijn schapen weidt en hen voert naar grazige weiden. Maar vooral is de koningstitel verbonden geraakt met de titel van de Messias. Messias, in het Grieks: christos, betekent gezalfde; wij christenen zijn dus allen gezalfden, want wij willen volgelingen zijn van een Messias die Jezus heet.

Het feest van Christus Koning werd gepresenteerd in een tijd dat de wereld steeds meer tirannen kende, dictators die aan iedereen voorbijgingen. Die tijd lijkt helaas op de onze. In die dagen werd Jezus voorgesteld als een geheel andere koning, iemand die niet anderen negeert door over hen te heersen; maar een die stilstaat bij mensen, betrokken is op hun lot, een koning die zijn entree deed op een ezel, tussen mensen wil staan, door onder hen te leven.

De lezing van Johannes toont ons een dramatisch moment uit de laatste dag van Jezus van Nazareth. Hij staat tegenover Pilatus, een tiran die op afschrikwekkende wijze over Israël regeert. En Pilatus, de landvoogd, wil erachter zien te komen of Jezus nu echt die opstandeling is, die naar velen zeggen, zich uitgeeft als koning van Israël. Want dan wordt de macht van de Romeinse keizer betwist. En daarop staat de doodstraf door kruisiging.

Maar Jezus zit op een andere golflengte. Als Jezus over zijn koningschap speekt, dan bedoelt Hij dat onzichtbare Rijk van God, geen politiek koningschap, maar een koningschap van Godswege. En Hij, en dat is nu juist het gevaarlijke in Jezus’ optreden, is daar een afgezant van, ja zelfs noemt men Hem de Mensenzoon. En die mensenzoon-gestalte is langzaam samengesmolten met de traditionele gestalte van koning, profeet, herder en verlosser: Hij die Israël zal verlossen van onderdrukking en onrecht. Dat komt door de profeet Daniel.

De profeet Daniel ontving ooit een merkwaardig visioen, waarin hij een hemelse figuur in menselijke gedaante op zich af zag komen, gezeten op een wolk. Iemand die bekleed was met koninklijke macht en gezag, naar wie iedereen luisterde en eer betoonde, en aan wiens heerschappij nooit meer een einde zou komen.

En deze profetie had grote gevolgen. De volgelingen van Jezus zien haar vooral vervuld in Jezus als de Mensenzoon: Hij die mensen heelt en geneest, Hij die mensen weer bij zichzelf brengt, in oorspronkelijke eer herstelt. Is dat niet die koning-verlosser die wij nodig hebben, die is voorspeld door de profeten? Hij zal Israël verlossen van de Romeinen, Hij zal een nieuw Koninkrijk van vrede en gerechtigheid stichten. Zo schuiven Messias en Mensenzoon ineen.

Nu staat diezelfde Jezus als beschuldigde voor Pontius Pilatus. Hoe redt Jezus zich hieruit? Wil Hij zich rechtvaardigen? Of zwijgt Hij? Heeft het trouwens zin om een tiran te bekeren? Jezus lijkt de opvatting van Pilatus te beamen, de woorden van Pilatus bevestigen zijn koningschap. Jezus is koning, niet om te heersen maar om te dienen. Op de afbeelding van uw boekje zien we een andere afbeelding van Jezus: niet als heerser maar als gekwetste mens, een afbeelding die past in dit verhaal van een vernederde en beschadigde Messias, veroordeeld, verlaten en gemarteld: Christus op de koude steen.

Het is niet vreemd dat de communicatie tussen Jezus en Pilatus vastloopt op verschillende interpretaties van het koningschap. Zo’n koning als Jezus die voor hem staat, is hij niet gewend, zijn wij niet gewend, wekt verbazing en ongeloof.

“Mijn koningschap is niet van hier, is niet van deze wereld”, zegt Jezus. Daar heeft Pilatus geen macht over, slechts God. Jezus wil koning zijn naar Gods hart. Jezus blijft koning en behoudt zo de regie over zichzelf en zijn missie: om onverkort van de waarheid te getuigen wie Hij ten diepste is, tot aan zijn marteling en kruisweg, tot aan de dood op het kruis.

Wat is waarheid? Mensen die graag dromen, fantaseren, verlangens hebben, kennen ook hun waarheid. Mensen die visioenen ontvangen zien deze als waarheid. Dan is die weliswaar subjectief, maar desondanks niet minder waar.

Mocht het je ooit overkomen zijn, dat je visioenen hebt ontvangen zoals Daniel, of zoals Jezus, dan heb je altijd een werkelijkheidsbeleving ontvangen, ook al kun je die met anderen moeilijk delen. Visioenen en dromen hebben grote betekenis voor jouw waarheid. Jouw werkelijkheid verandert er wezenlijk door.

Ook dat is dan een waarheidsbeleving die niemand jou kan afnemen. Het maakt je wel onrustig of zelfs nieuwsgierig, je wilt op zoek gaan naar de waarheid achter die merkwaardige beleving. Dat kan rusteloosheid en opstandigheid veroorzaken. Maar je mag je ook gezegend voelen want God heeft je iets bijzonders laten zien. En van die waarheid ben jij getuige geweest.

Wat is waarheid? Jezus verkondigt een waarheid die van bovennatuurlijke oorsprong is. Zijn koningschap is niet om te heersen maar om te dienen. In zijn kruisdood zien wij een kwetsbare koning: liefde om te dienen en weg te schenken. Zo is God: Hij geeft zijn heerschappij aan een kwetsbare mens, die een boodschap van vergeving en liefde in al zijn menselijkheid zal belichamen. Daarin zetelt het Koningschap van Jezus, Hij zit aan het einde van zijn leven niet op een troon maar op een koude steen, arm en verlaten, omdat Hij wilde dienen. Dat is de waarheid waar Hij voor gekomen is, om gelijk te worden aan al die mensen die dat ook moeten ondergaan, éen Die weet heeft van hun lijden.

Tijdens zijn intocht in Jeruzalem juicht de menigte haar nieuwe koning toe. Maar in zijn finale koningschap, getooid in purperen mantel en gekroond met een doornenkroon, stelt Jezus zijn volgelingen danig teleur. Hij toont zich kwetsbaar, maar ook onaanraakbaar, Hij lijdt, maar volhardt in zijn opdracht. Want dat is zijn waarheid. Jezus leert ons hoe menselijk deze wereld kan zijn, als je trouw bent, solidair, als je kiest voor God, tegen verraad en leugens in.

Jezus is koning in dienst van de liefde. Zijn koningschap staat in dienst van zijn missie dat God oorsprong en einddoel is van de schepping. Een God die ons zo nabij wil zijn dat Hij ons naar zijn beeld en gelijkenis heeft geschapen; zo is alle menselijk bestaan een beeld van God.

Jezus wil ons vlak voor zijn sterven tonen dat dienen, zwijgen, vergeven vaak beter is dan je wil opleggen en onverzoenbaar zijn. Daarom kunnen ook wij getuigen zijn van de waarheid die vrij maakt. Dat ook wij in verlatenheid op een koude steen kunnen belanden, hopend op barmhartigheid van een ander.

Mogen we deze innerlijke waarheid nastreven en daarvan getuigen, opdat het Koninkrijk van God in Jezus Messias naderbij kan komen. Amen.

Voorganger : Ineke van Cuijk OP
Lezingen: Daniel 12,1-3 en Marcus 13,24-32
Thema: Gerechtigheid zal stralen

De lezingen van vandaag bieden ons allerlei apocalyptische beelden. We lopen naar het einde van het kerkelijk jaar. In die tijd….zo begint Daniël – de tijd van de ondergang van de wereld, een tijd van nood zoals er nog nooit geweest is. En ook Jezus zegt: ‘in die dagen na de verschrikking zal de zon verduisterd worden, en de maan haar licht niet meer laten schijnen…’ Wat kan dan toch de Bijbelse Boodschap zijn?

De grote vorst Michaël – en zijn naam betekent WIE IS ALS GOD – zal opstaan en hij zal de kinderen van het volk terzijde staan. God blijft erbij. Daniël kijkt om zich heen en ziet een wereld die leeft zonder God – die leeft in de waan van alledag. Deze verhalen kunnen we plaatsen tegen de achtergrond van het Makkabese verzet tegen de wrede Griekse overheerser. De toekomst ziet er voor het Joodse volk op dat moment niet rooskleurig uit. Hoe moeten ze verder? Is er nog hoop? Waar is gerechtigheid?

Jezus geeft ons een vingerwijziging: kijk naar de vijgenboom: leer van het beeld van deze boom; als zijn twijgen zacht worden en zijn bladeren zich ontvouwen dan weten jullie dat de zomer in aantocht is. En niet voor niets noemt Hij de vijgenboom: in warme streken geeft een vijgenboom wel drie tot vier oogsten per jaar; hij staat daardoor bekend om zijn vruchtbaarheid. Hij loopt pas uit als er geen nachtvorst meer verwacht wordt. Deze boom wordt de ‘boom der wijsheid’ genoemd. Het visioen dat Jezus schildert, van de verwoestende krachten tot de komst van de Mensenzoon, bedoeld om de leerlingen, toen en nu, op te roepen trot waakzaamheid. De lezingen van vandaag vertellen over situaties van mensen in nood, van spannende tijden maar blijf waakzaam, geef de moed niet op - er komen (ooit) betere tijden. Deze woorden hebben de bedoeling mensen die vervolgd en onderdrukt worden te bemoedigen door de aankondiging van het naderende einde van alle gruwelijkheden. God zelf zal,  door in te grijpen een einde maken aan de verwording van deze wereld. Hij/Zij zal niet toelaten dat geweld, onderdrukking en dood het laatste woord hebben.

Gerechtigheid zal stralen……dat gaven wij mee als thema van deze viering. Het is misschien  bijna ‘vloeken in de kerk’…..Hoe durven we dat te zeggen? Als we om ons heen kijken worden wij boos, verdrietig, voelen we ons machteloos. Er gebeurt zo veel aan narigheid dat we moedeloos kunnen worden. Hoe heeft het zo ver kunnen komen dat je als Joodse vrouw anno 2024 ’s avonds niet meer over straat durft in Amsterdam? Dat er in Amerika een president wordt gekozen waar we (bijna allemaal) van schrikken. Je houdt je hart vast. En dan hebben we het nog niet over de oorlog in Oekraïne, de verschrikkelijke beschietingen over en weer in Gaza, Libanon en Israël en de enorme hongersnood in verschillende Afrikaanse landen. En op kleinere schaal: vooroordelen, elkaar de maat nemen. Ik hoop niet dat u al afgehaakt bent…………….misschien ook wel….                                                                                                  En dan durven wij hier te zeggen: gerechtigheid zal stralen……

Vorige week zondag was er in het kader van de serie Bezielde Film een bijeenkomst in de Dorekerk met de film THE OLD OAK. De titel verwijst naar een pub in een vervallen mijnstadje in Noord-Engeland. Huizen staan leeg, jongeren zijn weggetrokken en is er nauwelijks werk voor iedereen. In dat stadje komt een bus met Syrische vluchtelingen. En u begrijpt het al: boosheid, onbegrip – verschrikkelijke vooroordelen, jaloezie, het speelt er allemaal. Persoonlijk leed en maatschappelijke problemen, alles loopt door elkaar. In een zaaltje achter de pub hangen foto’s van de mijnstaking, jaren daarvoor. Om deze staking destijds vol te kunnen houden kwamen alle vrouwen – moeders/dochters met pannen vol eten naar dit zaaltje om samen standvastig te blijven in dit arbeidsconflict. En zo ontstaat het idee om gezamenlijke maaltijden te houden. Dat is een groot succes maar er wordt sabotage gepleegd en iedereen is terug bij af. De stellingen worden weer ingenomen totdat een Syrische familie bericht krijgt dat man en vader gestorven is in de gevangenis in Syrië. Langzaam maar zeker zie je het hele dorp uitlopen om deze familie te condoleren, bloemen te leggen en eten te brengen. Heel ontroerend!! Het kan dus………………..gerechtigheid zal stralen……………

Zo zijn er meer lichtpuntjes – mensen die naar elkaar omkijken, bezorgd zijn, op de barricaden springen. In Effata zijn ook verschillende activiteiten hieromtrent. En in Nijmegen (stads breed) is er op dit moment het initiatief van verschillende kerken aandacht te besteden aan HEEL DE AARDE met een lezing over ‘integrale ecologie’ en vrijdag a.s. een bijzondere film THE LETTER / DE BRIEF over klimaatverandering. Een film geïnitieerd door paus Franciscus. Of zoals gistermiddag: in de kapel van de zusters Dominicanessen van Neerbosch deden twee (relatief) jonge vrouwen, vol vuur en enthousiasme, hun professie. En daarnaast is er in onze wereld zoveel vraag naar zingeving. Dat moet toch hoopvol stemmen.

Apocalyptische Bijbelteksten, weerbarstig als ze misschien mogen zijn: wij mogen ze zo verstaan: als een oproep om onversaagd vooral standvastig te blijven. Om te blijven geloven dat er een einde komt aan deze verschikkingen. Wat er ook voorbij mag gaan in deze van God losgeraakte wereld: zo kunnen we dat soms voelen, Jezus Christus heeft woorden van eeuwig leven. Wie op Hem zijn leven bouwt, heeft vast grond onder de voeten, al lijkt die grond soms weg te vallen.

We zongen aan het begin: ‘Die chaos schiep tot mensenland, die mensen riep tot zinsverband’ – verhalen, liederen, schriftteksten en alle gebeurtenissen in ons eigen leven mogen ons uitnodigen om gerechtigheid te blijven uitstralen…………….

Voorganger: Nadia Kroon O.P.
Lezing: Jesaja 35:4-7a en Marcus 
Thema: VERBODEN verder te vertellen

Vanaf nu is het verboden om je geloof te delen. Het moest er een keer van komen en we hebben al veel te lang gewacht. Religie is iets slechts, kijk maar naar alle slechte dingen die het heeft veroorzaakt. Dus hou jij je mond nou maar. Ik bedoel, prima als je met geloof bezig bent achter je voordeur, maar val anderen er niet mee lastig. Het veroorzaakt alleen maar meer ellende. Dus, geen tv-uitzendingen, geen ketting met een kruisje eraan, geen livestream van je vieringen, geen gesprekken met je familie en vrienden. Dat is vanaf nu allemaal verboden. Want wat jij hebt te bieden is alleen maar slecht.

Ik weet het, dit is een beetje een vreemde intro op een overweging. Maar ik wil je vragen even stil te staan bij deze woorden. Stel je voor dat dit echt tegen je wordt gezegd. Voel dan eens wat er gebeurt in je hart. Het is je verboden… Je moet je mond houden… Wat jij gelooft is alleen maar slecht…

Gelukkig vergt het nogal wat verbeeldingsvermogen, want verreweg de meeste van onze landgenoten zijn zeer tolerant en zelfs open, is mijn ervaring. Maar het gaat me er niet om je te laten verbeelden dat we zouden worden vervolgd. Het gaat me om het volgende.

Als je keer op keer op het hart wordt gedrukt om je geloof te delen, kan dat een beklemmend gevoel geven. Je móet missionair zijn, je móet met andere mensen over je geloof praten, je móet.. Lieve help, dat geeft een druk, want dat is best heel lastig. Maar zet daar nu eens de boodschap tegenover: je mag niet. Je mag niet de boodschap van Jezus Christus delen. Ik hoop dat er ergens in je hart dan een stemmetje in opstand komt. Die zegt: ja, wacht eens even! Omdat een groep fundamentalisten een verdraaide versie van het christelijk geloof naar voren brengt, worden wij ook de mond gesnoerd? Wij kunnen er juist iets positiefs tegenover zetten! Het echte evangelie, de ware Jezus Christus. De messias en rabbi die niets meer en niets minder doet dan mensen juist genezen, bevrijden, weer kracht geven om het leven aan te kunnen, een plek te geven in de samenleving. Een Jezus die mensen weghaalt uit de marge, die monddood gemaakte mensen weer een stem geeft.

Wij hebben een boodschap! Eén die heilzaam is. Eén die de wereld een betere plek kan maken. Die water kan laten opwellen in een geestelijke woestijn, die rivieren kan laten ontspringen in een dor land waarin alles gereduceerd wordt tot economische waarde. Een land waarin mensen kunnen dansen, álle mensen. Een land waarin mensen opengaan, opbloeien: Effata!

Wij hebben een boodschap en ik hoop dat je in je hart voelt, en mediteer er anders thuis eens rustig over, dat we niet zullen stoppen deze te verkondigen. In woord en daad, want het is een boodschap van woord en daad. Van bemoediging en bevrijding.

En het is een boodschap van gemeenschap. Van erbij horen. Zoals de mensen een dove vriend bij Jezus brachten, zo kunnen wij andere mensen bij onze gemeenschap betrekken. Want niemand zou alleen moeten zijn. Een uitgestrekte hand, een vriendelijke glimlach, een uitnodiging. Neem het alsjeblieft van me aan dat deze gemeenschap hier, dat jullie, daar goed in zijn. Zo ben ik er ook nog niet zo heel lang bij gekomen en meerdere mensen hier in de afgelopen jaren. Blijf het mensen gunnen, want we hebben iets positiefs te bieden in een wereld waarin mensen soms verzuipen in de maalstroom van het recht van de sterkste.

Dus, beste mensen, dit nieuwe kerkelijke seizoen is het je verboden ook maar iets van je geloof te vertellen. En ik wens je het beste met daar volledig ongehoorzaam aan te zijn.

Voorganger: Ineke van Cuijk O.P.
Lezing:Jozea 24, 1-2a; 25-17, 18b en 6, 60-69
Thema: Kiezen en delen

Vandaag lezen wij de laatste verzen van hoofdstuk 6 van Johannes. Volgende week komt Marcus weer aan bod. We hoorden het al eerder: vijf zondagen lang was Johannes aan het woord over het brood des levens, in vele vormen. En in de tekst die we net hoorden, komen wij een teleurgestelde Jezus tegen. Hij ziet volgelingen afhaken. Het zijn ook moeilijke woorden die Hij spreekt, ze gaan je verstand te boven: deze woorden over God, over brood dat eeuwig leven geeft…. Johannes maakt het ons niet gemakkelijk. Wij kennen hem als de Evangelist die meer schrijft en bedoelt dan de letterlijke gebeurtenissen uit het leven van Jezus. Hij is met name de Evangelist die verbanden aanbrengt in zeer bloemrijke en symbolische taal. En kun je in dit taalveld kiezen voor Jezus?

Kiezen of delen – kiezen en delen!! We hoorden het al in de opening.

Vandaag komen deze vragen heel dichtbij. Jozua stelt zijn volk voor een duidelijke keus: welke God kies jij? Twee goden dienen, kan niet…..waar sta je voor? Wanneer de Joden zich goed en wel gevestigd hebben in het beloofde land, blijken velen al heel gauw vergeten te zijn hoe hun God hen heeft gered uit Egypte. Hoe de Eeuwige hen door de woestijn heeft geleid. En in plaats van Hem dankbaar te eerbiedigen, leggen ze het aan met de Amorieten, de oorspronkelijke bevolking. Zij vereren de vreemde goden van dat volk. Blijkbaar is het gemakkelijker mee te lopen / anderen achterna te lopen?! Al die meelopers stelt Jozua voor de keus: wie wil je dienen? Wil je trouw blijven aan het geloof van je voorouders of ga je de goden van de Amorieten vereren? Het antwoord is duidelijk. Maar leef er dan ook naar!! 

Vandaag de dag worden ook wij constant uitgedaagd te kiezen: wie lopen wij achterna? Of kunnen wij bij onze standpunten blijven en ons eigen kompas – gevoed door geloof en traditie – blijven volgen. We worden overspoeld door allerlei meningen en overtuigingen en daarbij is het tegenwoordig ook nog ingewikkeld om te ontdekken wat echt is of fake!!

De Schrift laat zien dat kiezen een werkwoord is. Steeds weer opnieuw kiezen, opnieuw vertrouwd raken met je keuze, steeds weer je afvragen, hoe ga ik die weg van Jezus. Daarbij zijn de grote woorden – rechtvaardigheid en barmhartigheid onze pijlers. Hoe vinden wij daarin de juiste balans?

Die balans kunnen wij vinden als wij de weg van Jezus volgen. In het genoemde hoofdstuk zes zegt Jezus verschillende keren – in verschillende toonaarden – steeds indringender: Ik ben het brood om van te leven – vers 35, 48. En in vers 56 ‘wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, bezit eeuwig leven’. Dat is geen eenvoudige taal. Dus dat een aantal mensen begint te morren en het gevoel hebben ‘deze taal stuit mij tegen de borst’ daar kunnen we ons wel iets bij voorstellen. En zij kunnen niet meer met Jezus mee-gaan. Door hier samen te komen, elkaar te inspireren en te bemoedigen laten wij zien dat wij het in ieder geval willen proberen. Met vallen en opstaan – met wanhoop en moed.

Want hoe moet dat dan? Helemaal één met Hem worden, totaal van Hem leven. Jezus vraagt hier, wil je zo ver gaan dat je mijn levensstijl jouw vlees en bloed maakt? Een vraag die ook ons gesteld wordt. Wil je blijven of wil je weggaan? En als je instemt met zijn levensstijl dan betekent dat dat je de consequenties aanvaard die de zending van Jezus met zich meebrengt. Hij is door zijn hemelse Vader gestuurd om de band tussen God en Schepping gestalte te geven. Iedere dag opnieuw!!

Dit weekend wordt eveneens onze aandacht gevraagd voor de MIVA-actie. Dit jaar komt het geld ten goede aan een ambulance voor een kraamkliniek in Zambia. Een dag lopen naar de kraamkliniek om te bevallen is in het achterland van Zambia vaak realiteit. We hebben hier niet veel fantasie nodig om te bedenken hoe gevaarlijk het kan zijn als deze vrouwen hun baby langs de kant van de weg ter wereld moeten brengen. Een ambulance kan onnodige sterfte voorkomen. We bevelen deze collecte dan ook van harte aan!! Geef nieuw leven een kans! Is het motto van deze actie. We worden uitgenodigd een helpende hand uit te steken. Ook dat is een keuze – wil ik mijn geld spenderen om zo te delen!

De nieuw geïnstalleerde bisschop van Roermond riep gisteren in zijn toespraak op om in deze tijd van grote veranderingen je open te stellen voor het nieuwe, het onverwachte. Zowel binnen als buiten de kerk kan dat tot prettige ontmoetingen leiden aldus bisschop van den Hout.

Wij hopen en bidden dat wij met Petrus kunnen zeggen: ‘Maar Heer, naar wie zouden we gaan? In uw woorden vinden wij ‘eeuwige leven’ !!

Dat het zo moge zijn.