Van oudsher is het een papieren uitgave die tienmaal per jaar verschijnt en naast de vieringen, parochianen en belangstellenden informeert over allerlei zaken rond de beide kerken, het bisdom en de wereldkerk.

Aanmelden voor dit parochieblad:
Wanneer u de OASE thuis wilt ontvangen, kunt u zich hiervoor melden bij de pastorie per telefoon of door een verzoek per e-mail te sturen.
U kunt de 'Oase' ook digitaal ontvangen. Meldt dit dan A.U.B. bij uw aanmelding.

MET PIJN IN ONS HART OP WEG NAAR HET AFSCHEID…..

De Bisschop van ’s-Hertogenbosch, Mgr. Gerard de Korte, verleent pater Kees van Gorp eervol emeritaat. Aan ruim twintig jaar trouwe en inspirerende dienstverlening binnen de kerken van de H. Antonius Abt en de Goede Herderkerk komt een einde. Hij gaat als priester
‘met pensioen’. Natuurlijk heeft hij zijn emeritaat verdiend: wie durft het een bijna 80 jarige te ontzeggen, maar toch: met pijn in ons hart nemen we afscheid.

Hij is al bijna zestig jaar, wanneer hij in 1998 de Delftse Adelbertusparochie verlaat, in de communiteit van de paters SCJ op Jonkerbos gaat wonen en pastoor wordt aan de Dennenstraat. Zijn eerste opdracht van de bisschop is het sluiten van het kerkgebouw Maria ten Hemelopneming, de fusiepartner waarmee ‘parochie Hees’ gevormd is. Kort daarna volgt het sluiten en heropenen van de H. Antonius Abt als deze haar restauratie aan de binnenzijde krijgt.
Pater van Gorp weet snel in te burgeren en kent in korte tijd heel veel families, parochianen bij naam en zij leren hem kennen. Hij zet een eigen pastorale en liturgische koers uit bij het vieren van de Eucharistie: de kerkgangers worden uitgenodigd veel samen hardop met hem mee te bidden in de vieringen, hij stuurt de koren in hun repertoire-keuze en het door hem gezongen tafelgebed naar Psalm 8 ‘Heer onze Heer, hoe machtig is Uw naam allerwegen op aarde’ krijgt veel waardering.
De vieringen op de hoogtijdagen hebben een extra feestelijk accent omdat hij allerlei activiteiten naar een éénheid van sfeer en gelovig vieren weet te brengen: de bloemversieringen, de zorg voor de kerststal, het koper poetsen en zo meer.

Op Jonkerbos vindt hij in pater Jan Eijkman een partner in het uitdragen van de Blijde Boodschap. Samen bedenken ze voor beide kerken de thema’s voor de Advent en de Vasten en de filmpjes op internet die zij samen tot stand brengen - pater van Gorp de tekst, pater Eijkman de techniek, samen met Hilde – worden tot hun eigen verwondering al snel door veel mensen gevonden en trouw gevolgd. Als ze constateren dat al ruim tweehonderd mensen hun filmpje zien in een weekend en er mails volgen met veel positief commentaar.. dan tovert dat een glimlach op hun gezichten en zijn ze trots op hun samenwerking.

In veel families zet pater van Gorp zijn stempel: door er te dopen, de zorg tot de eerste Communie, mensen te huwen, de ziekenzalving te doen of voor hun geliefden de uitvaart te houden. In een ‘topjaar’ weet hij ruim zestig uitvaarten te leiden, soms meer dan twee in de week. Voor al die vieringen worden eigen misboekjes gemaakt. De weekendvieringen liggen altijd ruim van tevoren voorbereid klaar, ‘want je weet nooit of zich een overledene meldt en dan ben je daar enkele dagen druk mee’. Van een uitvaart komt soms een huwelijk of een doop, want zijn stijl van pastoraat spreekt mensen aan en maakt dat ze persoonlijke wensen en ideeën durven uiten. Hij beluistert ze en weegt ze. Hij heeft vaak geen bezwaar en zo wint hij snel het vertrouwen en het respect van gelovigen binnen maar ook buiten de parochie.

Wanneer pater Eijkmans gezondheid afneemt, neemt pater van Gorp een aantal taken binnen de Goede Herder over: hij zit het pastoraal overleg voor en gaat voor in menige uitvaartviering. Zo leren de parochianen in Neerbosch-Oost hem ook goed kennen. Na het overlijden van pater Eijkman consacreert hij de hosties, zodat men er in de vieringen ter communie kan blijven gaan, ook al is men de vaste priestervoorganger kwijt. ‘Ze zijn een SCJ-kerk, dus ik voel me daar verantwoordelijk voor’, is zijn eenvoudige motivatie. Met de komst van Hans van Zonneveld voelt hij zich hiervan ontheven.

In de jaren bij ons kent pater van Gorp momenten van fors verlies: het overlijden van een broer en zijn oudste zus, maar wanneer twee medebroeders sterven kort nadat ze als communiteit hun intrek in Catharinahof nemen komt dat hard bij hem aan. Het maakt hem oud en hoe graag hij ook nog wil, zijn krachten nemen af. Dat wil hij zelf lange tijd maar moeilijk onder ogen zien. Tot begin deze maand.

Wij nemen afscheid – met iedereen die zich hier bij betrokken voelt – op zondag 27 januari in ‘zijn kerk’, in onze kerk die vreemd leeg achter zal blijven. Pater Kees van Gorp is er de laatste pastoor geweest, waarvoor wij hem diep erkentelijk zijn.
Locatieteam H. Antonius Abtkerk