Blog

Verhaal van een dopeling

‘In de paaswake is het moment daar, ik zal samen met een groep andere volwassen doopleerlingen het heilig sacrament van de doop en vormsel ontvangen. Mijn naam is Floor(tje), 23 jaar en een geboren en getogen Nijmegenaar. Pas afgestudeerd aan de pabo en werkzaam als leerkracht basisonderwijs. Naast voor de klas staan, ben ik fanatiek powerliftster.

In September ‘23 meegenomen door een goede studievriendin van de pabo naar de Maria Geboorte Kerk, had ik veel verwacht maar niet dat ik, een als atheïst opgevoede, dat de gemeenschap, de missen en de warmte mij zouden doen overtuigen de stap te nemen om mij te verbinden met zoiets moois als het geloof. De Maria Geboorte Kerk heeft mij zo warm ontvangen, geholpen en begeleid in dit traject. De mensen die naar de mis komen, de priesters en iedereen die betrokken is bij de kerk hebben nu al zo’n bijzondere plek in mijn hart. Ik kan niet wachten om het geloof steeds verder te ontdekken, en mijn eigen steentje bij te dragen aan deze prachtige gemeenschap. Ik kijk er naar uit snel een praatje te maken als we elkaar een keer zien voor of na de dienst!’

maart 2024

Floor

 

Missionair MGK…

Deel de drie broden
Deel de twee vissen. 
Water wordt wijn
Dus déél!
Wat zal je me vóórdoen
om te doen geloven,
jou hierin te volgen?
Aan de kerkdeur heet je me welkom. 
Kinderkelen en -voetstappen klinken op het koor.
Jij dirigeert een lied om mij mee te zingen. 
Koffie geven onbekenden me op ‘t kerkplein.
Liefde werkt verbindend. 
Wat heb ik meer nodig, 
om er bij te willen zijn?

Missie  is geven.
Gevoel wordt geloofd.
Argumenten niet gevoeld.
Verbinding tussen mensen.
Vertrouwen in de ander zoekt
naar interesse in diens ideeën en waarden.
Contact roept om vragen.
Zo verstrengelen samendoen, delen en ethiek,
tot gedeeld geloof en liefde.

Christus de Heer
van wie ik leer.
Hij is mijn inspiratie-beeld.
Gód is onze gedeelde waarde.
Lééf naar die waarde.
Dan deel je de waarde.
Dan deel je God.

Leven is vóórleven
en doorgeven,
om in ander dóór te leven.

juli 2022

Ricus Franken, kerkganger Mariageboortekerk sinds 2022

 

Hardop lezen

Laatst las ik een stukje uit het boek handelingen over Filippus en de Ethiopische eunuch (Hand. 8,26-40). Er viel mij iets op. Filippus liep naast de reiswagen en hoorde hem de profeet Jesaja lezen. Wij zijn gewend om in stilte te lezen, de woorden hebben een plek in ons hoofd, maar heel lang in de geschiedenis van de mensheid was dat niet het geval. Lezen deed je hardop, altijd, ook als je alleen was. Dat was nu eenmaal hoe mensen leerden lezen en wat ze deden.

Maar het leert ons dus ook iets over de Bijbel. Gods woord wordt in de eerste plaats gehoord. Mensen lezen en andere mensen luisteren. Het betekent ook dat het tot je nemen van Gods woord altijd een getuigenis is. Je leest, dus mensen kunnen horen wat je leest. Als je de hele dag matige doktersromannetjes leest, dan hoort de hele goegemeente dat. Als je de hele dag de Bijbel leest, dan horen mensen dat ook.

De Bijbel is dan niet iets dat je bezit, een boekje dat ik heb en waar ik in mijn eentje mee kan omgaan. Als je leest, dan horen mensen dat. Ze kunnen geïnspireerd raken of, zoals Filippus, je helpen om iets beter te begrijpen. De Bijbel is niet alleen een tekst voor jou, maar voor de hele gemeenschap. Daarom lezen we de Bijbel ook voor in de gemeenschap en geven we niet iedereen een paar minuten in stilte om het evangelie te lezen. We luisteren er samen naar.

We hoeven natuurlijk niet hardop te gaan lezen. Juist in stilte overwegen wat we hebben gehoord en ontvangen is belangrijk en voedt ons hart. Aan de andere kant is het delen van wat we hebben gehoord met anderen, om hen op weg te helpen en om zelf te worden geholpen, een Christelijke opdracht.

19 april 2024

Pastor Nick Kersten

 

Jubeljaar

Paus Franciscus heeft aangekondigd dat 2025 wordt gevierd als een ‘Heilig Jaar.’ We hebben afgelopen week daarvoor flyers gekregen: biddend onderweg naar verzoening en hoop. Als pelgrims willen we biddend onderweg zijn naar dit heilig jaar. In ons gebed vieren we de onvoorwaardelijke liefde van God voor ons.

Het is de traditie eens in de vijfentwintig jaar een jubeljaar te vieren. Het laatste jubeljaar was het jaar 2000. Het voorbereidingsjaar 2024 staat in het teken van het gebed. De komende maanden leiden ons naar de opening van de Heilige Deur, waarmee we het jubileum beginnen.

Ook onze missionaire activiteiten om de liefde van God kenbaar te maken aan diegenen die God nog niet kennen begint bij het gebed. Het is daarom dat Theresia van Lisieux, die vooral een biddend leven heeft geleid in het Karmelklooster, uitgeroepen is tot patrones van de missie.

We zijn een pelgrimerende en missionaire kerk op weg naar de ander. We zijn biddend onderweg. Het jubeljaar is ook bedoeld om gekwetste relaties te herstellen. Ieder van ons heeft wel iets in het leven meegemaakt wat niet zo gehoopt of bedoeld is. Daarom is het belangrijk om tot verzoening te komen met elkaar en met God. Onze paus raadt daarbij speciaal het sacrament van boete en verzoening aan. In dit sacrament ervaar je dat Jezus de zorg en pijn meedraagt en de last van je schouders neemt.

Bidden verandert de wereld. We betrekken God in ons dagelijks leven en in het wereldgebeuren. Gebed is een geweldige kracht. Door te bidden hebben we deel aan Gods almacht. God laat zich niet gewoon maar vragen om in te grijpen. Hij is niet diegene als een toverstaf alles verandert, nee, hij wil dat we meewerken, meewerken met de genade. Door het gebed wil Hij ons de waardigheid van het ‘medeauteurschap’ verlenen. Het is werk van God en werk van ons. We krijgen de kracht, het inzicht van God. Ook sterkt Hij ons in verbondenheid met elkaar en met Hem via het gebed.

Soms zijn wij niet in staat om een verandering te brengen, bijvoorbeeld de oorlogen die op verschillende plaatsen woeden.

Soms horen wij van mensen in onze eigen omgeving die het moeilijk hebben. Die problemen kunnen we niet altijd zelf oplossen, soms kunnen we meehelpen, maar niet altijd. Wat we kunnen doen is ervoor bidden.

Juist nu even tijd vrijmaken om te bidden voor die mensen of situaties die daarom vragen……..

12 april 2024

Pastor Jeroen Miltenburg

 

Samen vieren

We zitten eindelijk in de Paastijd, de tijd waar we allemaal lang naartoe hebben geleefd. De goede week is een drukke periode vol met liturgische plechtigheden, maar behalve de diepe geloofswaarheden is er iets anders dat dan opvalt: de saamhorigheid.

Eén Christen is geen Christen. Dat blijkt ook uit alle bijzonderheden in het triduüm. Kun je je eigen voeten wassen? Een priester zonder iemand om de voeten te wassen, is bijzonder. Mensen die klaar zitten zonder dat iemand hen de voeten wast, zitten er ook maar wat ongemakkelijk bij. En kun je jezelf dopen? Dat zou raar zijn. Maar water gieten, zonder dat er iemand is om gedoopt te worden is ook raar. Geloven doe je samen, vieren doe je samen, je bent dienstbaar aan elkaar.

De leerlingen gingen na Pasen ook niet alleen verder. Ze gingen verder als gemeenschap. Allemaal naar hun eigen plek en op hun eigen manier, maar in verbondenheid en overleg met elkaar. Geen enkele leerling besloot zijn eigen ding te gaan doen, ze deelden en verkondigden allemaal hetzelfde geloof.

Datzelfde geloof hebben we deze dagen mogen beleven en vieren. Velen van ons hebben zich achter of voor de schermen ingezet om mooie vieringen te verzorgen. Dat is niet onopgemerkt gebleven. Zelfs de krant heeft over ons geschreven. We werken hard om de kerk van Christus te zijn, om het lichaam van Christus te zijn. Dat mag gezien worden en dat is gezien.

5 april 2024

Pastor Nick Kersten

 

Hoe kunnen we een meer synodale en missionaire Kerk zijn    deel 2

Paus Franciscus heeft het synodaal proces gestart. Ook wij zijn uitgenodigd daaraan deel te nemen. Dat doen we doen op zondag 7 april aansluitend aan de eucharistie van 10.30 uur in de pastorie. Het is ook mogelijk om per mail te reageren. Uw tekst mag niet langer zijn dan maximaal 100 woorden.

Een synodaal gesprek is gebaat bij ontvankelijkheid, we proberen goed naar elkaar te luisteren. Het is geen debat waarbij we willen bewijzen wie gelijk of ongelijk heeft. Dit is geen discussie, maar het delen met de groep van wat u raakt in de ervaringen van anderen. We proberen te ontdekken wat de Heilige Geest ons te zeggen heeft, en wat wij elkaar vanuit die ervaring te vertellen hebben. Gebed en stilte zijn nodig in dit proces van onderscheiding.

De vragen zijn richtvragen waaruit je kunt kiezen.

Van de vier te bespreken thema’s stonden thema 1 en 2 in de vorige weekendbrief

3. Deelname aan een verwelkomende Kerk;

 

Vragen voor het synodale gesprek:

Ronde 1: Wat zijn mijn eigen ervaringen met een verwelkomende Kerk?

▪ Voelt u zich welkom in de Kerk?

▪ Heeft u zich wel eens niet welkom gevoeld in de Kerk?

▪ Heeft de aanwezigheid van verschillende culturen of visies op de

  samenleving uw lokale geloofsgemeenschap beïnvloed?

Ronde 2: Wat raakt mij in de verhalen van anderen?

Ronde 3: Welke volgende stap(pen) zouden we kunnen nemen om een (meer) verwelkomende Kerk te worden?

▪ Hoe kunnen we als Kerk actief bijdragen aan onze missie door op een positieve

  manier aanwezig en behulpzaam te zijn in de samenleving?

▪ Hoe bouwen we bruggen en bevorderen we onderling begrip? Hoe zorgen we

  dat we zelf blijven luisteren en leren?

▪ Als mensen in een gemeenschap het oneens zijn, hoe kunnen we dan proberen

  om weer samen te komen en vrede te vinden?

▪ Hoe kan onze parochie meer aandacht besteden aan de oproep tot  

  rechtvaardigheid voor alle mensen in onze Kerk en bredere samenleving?

4. Vrouwen in het leven en de zending van de Kerk.

Vragen voor het synodale gesprek:

Ronde 1: Wat zijn mijn ervaringen met de positie en rol van vrouwen in de Kerk?

▪ Hoe ziet u uw roeping in de Kerk?

▪ Voelt u zich erkend in uw roeping?

▪ Heb je persoonlijk negatieve ervaringen met klerikalisme of overheersend gedrag

  door gewijde bedienaren of medegelovigen in de Kerk?

Ronde 2: Wat raakt mij in de verhalen van anderen?

 

Ronde 3: Welke volgende stap(pen) zouden we kunnen nemen om meer ruimte te geven aan de positie van de vrouw in de Kerk en deze te versterken?

▪ Hoe kan onze geloofsgemeenschap leren om beter te luisteren naar de inbreng

  van vrouwen en hen daarin beter te begrijpen? Hoe kan de samenwerking met

  vrouwen versterkt worden en hun talenten beter ingezet worden?

▪ Wat is volgens u nodig om vrouwen op gelijkwaardige voet met mannen

  verantwoordelijk te maken in en voor de Kerk?

29 maart 2024

Pastor Jeroen Miltenburg

 

Hoe kunnen we een meer synodale en missionaire Kerk zijn      deel 1

Paus Franciscus heeft het synodaal proces gestart. Ook wij zijn uitgenodigd daaraan deel te nemen. Dat doen we doen op zondag 7 april aansluitend aan de eucharistie van 10.30 uur in de pastorie. Het is ook mogelijk om per mail te reageren. Uw tekst mag niet langer zijn dan maximaal 100 woorden.

Een synodaal gesprek is gebaat bij ontvankelijkheid, we proberen goed naar elkaar te luisteren. Het is geen debat waarbij we willen bewijzen wie gelijk of ongelijk heeft. Dit is geen discussie, maar het delen met de groep van wat u raakt in de ervaringen van anderen. We proberen te ontdekken wat de Heilige Geest ons te zeggen heeft, en wat wij elkaar vanuit die ervaring te vertellen hebben. Gebed en stilte zijn nodig in dit proces van onderscheiding.

De vragen zijn richtvragen waaruit je kunt kiezen.

Er zijn vier thema’s te bespreken. Thema’s 3 en 4 komen volgende week aan bod.

1. Verdieping van ons gedoopt-zijn als basis voor ons Kerk-zijn;

Vragen voor het synodale gesprek:

Ronde 1: Welke rol speelt mijn doopsel in mijn betrokkenheid bij de Kerk?

▪ Hoe zorgt uw geloofsgemeenschap ervoor dat het vieren van de sacramenten van het doopsel en het

  vormsel momenten worden van samen op weg gaan met de Heer?

▪ Hoe spreken en denken we samen over onze eigen roeping als gedoopten binnen de

  geloofsgemeenschap en in de wereld?

▪ Op welke manieren wordt uw parochie verrijkt door de mensen die zijn toegetreden tot de Kerk?

Ronde 2: Wat raakt mij in de verhalen van anderen?

Ronde 3: Welke volgende stap(pen) zouden we kunnen nemen om een meer

synodale en missionaire Kerk te worden?

▪ Hoe helpt het samen vieren van de eucharistie u en uw parochie om steeds meer leerlingen van Jezus

  te worden in onze gemeenschap?

▪ Op welke manieren kunnen we het gemeenschappelijk gebed uitbreiden buiten de viering van de

  eucharistie? En wat kunt u daar aan bijdragen?

2. Vorming in een missionaire Kerk;

Vragen voor het synodale gesprek:

Ronde 1: Wat zijn mijn eigen ervaringen met de missionaire Kerk?

▪ Bent u ooit betrokken geweest bij het voorbereiden van (jonge) mensen op het ontvangen van de

  sacramenten; welke zegeningen en vreugde heeft u mogen ervaren door dit dienstwerk?

▪ Wat zijn de mooie kanten van een katholiek gezins- en familieleven? Welke uitdagingen en welke

  zorgen komt u tegen als katholiek gezin?

▪ Wat zijn uw ervaringen met de Kerk als een “missie”, of een Kerk die met vreugde probeert missionair

  te zijn?

▪ Hoe inspireert uw geloof u om zich in te zetten in de samenleving?

Ronde 2: Wat raakt mij in de verhalen van anderen?

Ronde 3: Welke volgende stap(pen) zouden we kunnen nemen om een

missionaire Kerk te worden?

▪ Hoe kunnen we als plaatselijke geloofsgemeenschap het geloofsideaal van een Kerk met een missie

  in onze eigen omgeving waarmaken?

▪ Hoe kunnen we beter luisteren naar groepen die vaak niet genoeg gehoord worden?

▪ Hoe kunnen we de creativiteit, talenten en charisma’s, die aanwezig zijn in het Volk van God, tot bloei

  laten komen voor onze gezamenlijke opdracht om het Evangelie te verkondigen in woord en daad?

22 maart 2024

Pastor Jeroen Miltenburg

 

Ufo’s en andere onverklaarbare gekkigheden

Ufo’s, het monster van Loch Ness en nog meer bijzondere verschijningen: sommige mensen zijn er helemaal door geobsedeerd. Ze zijn gegrepen door het mysterie. Schijnbaar is er iets dat ze niet begrijpen en niet helemaal kunnen begrijpen. Een heel leven lang kan iemand zich met zo’n onverklaarbare gekkigheid bezig houden zonder de waarheid helemaal te openbaren. Het mysterie blijft, maar ook een conclusie: de wereld is groter en mysterieuzer dan ik kan begrijpen en verklaren.

Het universum is meer dan een verzameling stof, gebundeld in planeten en kometen, waarvan men de beweging kan berekenen in indrukwekkende wiskundige formules. Het universum is een mysterie, een glimp van de oneindig grote en liefhebbende God. Stiekem is het universum een mysterie en is ons hele bestaan een mysterie.

Volgens mij is de paus nog niet op jacht gegaan naar het monster van Loch Ness of naar vliegende schotels, maar hij deelt wel dezelfde blik van verwondering als hij naar de wereld kijkt. Als Christenen zien we in de wereld een wonder waarachter zoveel meer schuilgaat dan alleen atomen en natuurwetten. De schepping is als een schilderij. Het is kunst waar soms een knipoog in zit, waarin ons eigen verhaal een plek mag vinden.

Het mysterie van de schepping mogen we blijven ontdekken. En wat we daarin zullen aantreffen is beter en spannender dan marsmannetjes, het is de vinger van God. Dat is een mysterie wat ons eeuwig bezig kan houden.

15 maart 2024

Pastor Nick Kersten

 

Moedig verder

De 40-dagentijd beginnen we meestal met goede voornemens om iets niet meer te doen wat negatief is, om zo het positieve meer ruimte en kracht te geven. Het lastige daarvan is dat we na een tijdje vermoeid worden. Na een paar weken gaan de energie en de goede wil eruit. Het wordt verleidelijk om uitzonderingen te maken, en dan komt het oude patroon weer terug. Wat we dan nodig hebben is opnieuw de waarde te zien welke we aan het begin voor ogen hadden. De kunst is om moedig met nieuwe energie verder te gaan. Maar hoe? Om je te helpen dit doel vol te houden, is een plan nodig.

Ik geef twee concrete voorbeelden.

1. Het gebruik van social media minderen

De volgende vragen kunnen je hierbij helpen. Wat ga je doen met de tijd die je overhoudt? Beloof jezelf iets wat je altijd al hebt gewild, maar waar je nu niet aan toe komt. Ga iets samen met je gezin of vrienden doen; dat versterkt de onderlinge band en je krijgt daar veel voor terug. De vrijgekomen tijd kun je (voor een deel) aan God teruggeven. Dat versterkt jouw relatie met God. Wanneer je zelf minder op het ‘scherm’ zit, zullen je kinderen ook minder gamen. Je slaapt beter en je voelt je vitaler wanneer je in de avond geen scherm gebruikt. Minder gamen en minder social media betekenen minder afleiding. Je kunt dan creatiever worden.

2. Niet roddelen maar opbouwend spreken over anderen

Wat heeft deze tip met de vastentijd te maken? Roddelen is vaak iets wat onwaar is zeggen, of iemand naar beneden halen. Het kan makkelijk tot ruzie leiden.

Roddelaars maken zelfs de beste vriendschappen kapot. Iets onaardigs over iemand zeggen is er eerder uit dan je verwacht. Het zit in je hoofd ook zonder dat je het uitspreekt. Dit patroon aanpakken maakt je minder negatief naar de ander. Je kunt jezelf de vraag stellen: wanneer een ander zo over mij praat of denkt, hoe voelt dat bij mij? Je naaste lief hebben als jezelf geldt zeker in de 40-dagentijd. God houdt van jou, en ook van degenen waarover je roddelt.

Ook in je gezin gaat de sfeer erop vooruit als je het positieve in de ander benoemt. We hebben nog een paar weken voordat het Pasen is. Deze tijd kunnen we benutten door ons best te doen om niet iets slechts over de ander te zeggen. Zo gaan we op weg naar Pasen.                                          

8 maart 2024

Pastor Jeroen Miltenburg

 

Bidden voor elkaar

De Kerk hangt aan elkaar van gebed. Nou, denk je misschien, cement dat lijkt me een veiliger idee. Maar cement is echt maar bijzaak, net zoals stenen en eigenlijk het hele kerkgebouw bijzaak zijn. Want op de eerste plaats is de Kerk het lichaam van Christus waar mensen met elkaar God aanbidden en voor elkaar bidden. Het gebed, dat is het fundament waarop gebouwd wordt. Een gebouw kan nog zo neogotisch zijn, als er niet wordt gebeden, is het slechts een buurthuis.

Vele monniken hebben van bidden zelfs hun dagtaak gemaakt. Naar wereldse maatstaven voegen ze niet zoveel toe, misschien hooguit een mooie cd op zijn tijd, maar naar hemelse maatstaven… Het gebed draagt de wereld.

Daarom is het zo mooi dat we als kerkgemeenschap ook voor elkaar kunnen bidden. Er zijn legio intenties te bedenken. We kunnen bidden omdat we het moeilijk hebben, of bidden uit dankbaarheid. Bidden helpt en niet alleen dat, het maakt ons als gemeenschap hechter.

Binnen onze Kerk zijn er veel mensen die op weg zijn om een hechtere band met God te krijgen. We hebben kinderen die de eerste communie gaan doen of het vormsel gaan ontvangen, maar ook volwassenen die toeleven naar het sacrament van het doopsel of vormsel. Het is mooi om hen ook in ons gebed mee te nemen. Dat versterkt onze band met hen, maar het geeft hen ook de steun die ze nodig hebben om hun leven met Christus te verdiepen.

Een Christen is niet alleen en er is genoeg om voor te bidden. Laten we dan ook proberen om te bidden voor elkaar, zodat we allemaal steeds meer de genade van God mogen ervaren.

1 maart 2024

Pastor Nick Kersten

 

De tuinman

In de veertigdagentijd kijken we uit naar Pasen. Met Pasen komen we iemand tegen die we vaak over het hoofd zien: de tuinman. Bij de verrijzenis komt Maria Magdalena de tuinman tegen. Ze is op zoek naar Jezus. Ze is ontredderd en ziet dan de tuinman, die zich later ontmaskert als de verrezen Christus.  De tuinman heeft ons iets te zeggen in de veertigdagentijd. Hij heeft oog voor de natuur. De tuinman schoffelt soms iets om zodat iets anders meer tot bloei komt. Andere planten krijgen dan meer licht en ruimte. Hij snoeit een paar takken, de ballast wordt kleiner waardoor de levenssappen en het licht naar de andere takken gaan. Die krijgen dan meer kracht en de plant wordt vitaler.

Dat gaat soms ook in ons eigen leven. Er groeit van alles en dat vraagt veel tijd en energie. De dag vult zich met dingen die we achteraf niet waardevol vinden.

Ongemerkt zitten we lang op allerlei websites, kijken TV  en zien achteraf dat het veel tijd heeft gekost en ons weinig heeft gebracht. We hebben allerlei spullen die we niet gebruiken. Soms moet je iets snoeien om te groeien. Dat maakt ons krachtiger en vitaler, we hebben dan tijd voor dingen die echt waardevol zijn.

Goed snoeien is een kunst. Met welk motief ga ik iets snoeien en wat gaat het mij opleveren? Als je de gewenste situatie voor ogen houdt ga je gemotiveerd snoeien. Ook als iets weer de kop opsteekt, wat je dacht gesnoeid te hebben, raak dan je zelfvertrouwen niet kwijt. Zelfvertrouwen is juist de weg die ons helpt.

Het is beter iets kleins voor ogen te houden wat je daadwerkelijk gaat doen en wat een nieuwe gewoonte gaat worden. Als je iets kiest wat haalbaar is, word je er zelf blij van als het lukt en geeft het jezelf voldoening.

Zo kun je oefenen door meer dankbaar te leven. Elke dag even te bedenken wat heb ik (van God) gekregen, waar kan ik God dank je wel voor zeggen. Je ervaart dat Hij met je is en je helpt. Je gaat daardoor een blijer en meer hoopvol persoon worden.

In het Bijbelgedeelte waar we Jezus als tuinman zien is hij op de begraafplaats, bij het lege graf. Op de begraafplaats ontstaat de nieuwe aarde. Het lege graf is vol hoop, maar dat is voor Pasen. Alles op zijn tijd, eerst nog snoeien.

23 februarie 2024

Pastor Jeroen Miltenburg